Renesans: nazwa epoki pochodzi od słowa "renaissance", co w tłumaczeniu oznacza odrodzenie. Można więc używać obu nazw zamiennie. Terminem renesans
w historii literatury na początkowo posługiwano się na określenie lat królowania Franciszka I. W tych latach 1515 -1547 zaobserwowano, że wielkie zainteresowanie budziła literatura starożytna, a także studia humanistyczne, które rozwijały nauki pochodzące jeszcze z antyku, a teraz przeżywające swój ponowny rozkwit. Renesans miał być epoką, która przynosiła świeże, odmienne spojrzenie na świat niż przestarzałe już średniowiecze. Odkryto wtedy prawdziwe, pełne oblicze człowieczeństwa, skrywane w średniowieczu.
Najbardziej znanym i popularnym przedstawicielem tej epoki był Leonardo da Vinci (1452-1519),
urodzony w Vinci, w prowincji Florencja, był nieślubnym dzieckiem notariusza. W wieku 17 lat zaczął terminować w pracowni Verrocchia, a zanim ukończył 20 lat był już mistrzem cechu. Leonardo da Vinci był nie tylko malarzem, rzeźbiarzem i architektem, lecz także położył podwaliny pod rozwój m.in. anatomii i aeronautyki, opisał krążenie płynów w organizmie człowieka, projektował broń, studiował fizykę atmosfery i pisał notatki opublikowane później w Traktacie o malarstwie. Dzięki swym wybitnym uzdolnieniom i wynalazczości przez wielu uznawany jest za najbardziej wszechstronnie utalentowanego człowieka w historii ludzkości.
Przygotował: Tomasz Barcik
